Κοστομάροφ, Νικολάι Ιβάνοβιτς

(Nikolai Ivanovich Kostomarov,1817 – 1885). Ουκρανός ιστορικός και συγγραφέας. Διετέλεσε καθηγητής της ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Κιέβου (1845). Πρωτοστάτησε στην ίδρυση της μυστικής οργάνωσης Αδελφότητα των αγίων Κύριλλου και Μεθόδιου, που επεδίωκε την κατάργηση της δουλοπαροικίας, την κατοχύρωση της ελευθεροτυπίας, την καθιέρωση της υποχρεωτικής σχολικής εκπαίδευσης για όλες τις τάξεις του πληθυσμού και την ομοσπονδιακή ένωση των σλαβικών λαών υπό το σκήπτρο της Ρωσικής αυτοκρατορίας. Οι δραστηριότητες και οι απόψεις του Κ. και των οπαδών του θεωρήθηκαν παράνομες από τις ρωσικές αρχές, γεγονός που οδήγησε στη σύλληψη και στη φυλάκισή τους. Ο Κ. και οι ομοϊδεάτες του αμνηστεύθηκαν και αφέθηκαν ελεύθεροι μετά τον θάνατο του τσάρου Νικολάου Α’. Μάλιστα, ο Κ. διορίστηκε καθηγητής της ρωσικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και έκτοτε αφοσιώθηκε αποκλειστικά στις ιστορικές μελέτες του. Έγραψε διάφορα έργα, τα κυριότερα από τα οποία είναι: Ο Μπογδάν Χμελνίτσκι, Η επανάσταση του Στένκο Ραζίν, Οι δημοκρατίες της βόρειας Ρωσίας και Η ζωή και τα ήθη των Ρώσων μεγιστάνων του 16ου αι.